Çıkarıyorum sandığımdan küflenmiş kelimeleri
Ve bir şiir yazıyorum kimsenin ezberinde olmayan
Sözlerim açık, şeffaf, zihnim meydanda ayan beyan
Seriyorum orta yere belki de anlımın yazgısını
Mısraların arasında akan benim
Kelimeler beni tarif ediyor aslında
Kimi, sözcüklerde beni, kimi bendeki seni buluyor
Bir de kendini bulanlar var…
Aslında kelimelerimi bir tepeden yuvarlıyorum
Bazen altında ezilen ben oluyorum
Bazen de yüreğim
Okuduğun her harf, işte o benim
Üflüyorum nefesimin içinden kendime
Soluk alıyor soluğum
Yumruğumun arasında genleşiyor kelimeler
Adı şiir, bana sorarsan sadece…
Hayata giden bir kestirmece
Yan yana, alt alta vesaire hece hece
Hani derler ya binbir gece
Benim ki de işte öyle bir hikâye…
